Igrzyska Śmierci - Suzanne Collins

Stoisz na arenie i patrzysz w twarze pozostałych dwudziestu trzech uczestników Głodowych Igrzysk. Większość z nich pragnie twojej śmierci, a jedna czwarta będzie martwa za dwie godziny. Wśród nich być może będziesz ty. Słyszysz gong na rozpoczęcie i pędzisz biegiem do Rogu Obfitości, by zdobyć broń i inne rzeczy, potrzebne do przeżycia następnych kilku dni. Droga powoli zaczyna ścielić się trupami. To znak, że gra się rozpoczęła…

Państwo Panem to kraj powstały na ruinach dawnej Ameryki. Jest ono podzielone na dwanaście dystryktów, zjednoczonych pod władzą Kapitolu. Dawno temu wybuchła rebelia w trzynastym dystrykcie. Została ona stłumiona, a dystrykt zmieciony z powierzchni ziemi. Od tego czasu, na pamiątkę Poskromienia każdy z pozostałych dystryktów (oczywiście oprócz samego Kapitolu) musi co roku ofiarować młodego mężczyznę i kobietę, w wieku 12–18, zwanych trybutami. Zostają oni wyszkoleni w sztuce walki i przetrwania, a następnie wysłani na arenę, gdzie odbywa się walka na śmierć i życie. Przeżyć może tyko jeden uczestnik, który później opływa w bogactwie i luksusie. Każda sekunda Głodowych Igrzysk jest nagrywana i puszczana na żywo w telewizji. Do obejrzenia takiego programu zmuszany jest każdy mieszkaniec Panem. Kapitol wymyśla coraz okrutniejsze pułapki i wynajduje coraz zmyślniejsze i bardziej krwawe sposoby, by zabić trybutów i zmusić ich do wzajemnej walki, ku uciesze mieszkańców stolicy miasta Panem. Myślisz, że ich okrucieństwo ma jakieś granice? Błąd. Tutaj nie ma żadnych granic.

Katniss ma szesnaście lat i pochodzi z dwunastego dystryktu. Jej rodzina jest biedna, jak większość w tym miejscu. Straciła ojca w wyniku wybuchu kopalni. Jej najlepszym przyjacielem jest Gale – razem wymykają się do lasu na polowanie, co jest surowo zabronione przez Kapitol. Nigdy nie prosiła się o udział w Igrzyskach. Zastąpiła swoją delikatną, młodszą siostrę, która z pewnością nie przeżyłaby pierwszego dnia na arenie. Drugim trybutem zostaje – ku przerażeniu Katniss – Peeta Mellark, syn piekarza, który podarował jej chleb, kiedy umierała z głodu. Razem będą reprezentować dystrykt. Dziewczyna jest przekonana, że nie ma żadnych szans wrócić żywa z Igrzysk i nigdy więcej nie zobaczy rodziny. W końcu dwunasty dystrykt od lat nie miał żadnego zwycięzcy. Jedynym jest niejaki Haymitch – pijak – który ma na dodatek być ich mentorem na czas Głodowych Igrzysk i udzielać im rad, jak nie dać się zabić. No świetnie. Po prostu lepiej już być nie może.

Kto przeżyje śmiertelną walkę?

Kto wróci do domu?

I co najważniejsze : Kto wróci ŻYWY?

Zakochałam się w tej książce natychmiast. Ciekawe wydarzenia i postacie. Absolutnie fantastycznie opisane wydarzenia i czyny, które bez zbędnych opisów, charakteryzują postacie. Niektóre wzruszające, albo i nawet wstrząsające. W jednym miejscu ryczałam, co nie zdarza mi się zbyt często, więc coś w tym musi być. Okropne i krwawe Głodowe Igrzyska, urządzane tylko i wyłącznie dla rozrywki Kapitolu to realistycznie opisana wizja przyszłości całej ludzkości, która zatracając się w swoim bestialstwie podąża dokładnie w tym kierunku. „Igrzyska Śmierci opowiadają pouczającą i brutalną historię, zawierającą przesłanie dla wszystkich ludzi. To mądra i dojrzała, wspaniale napisana opowieść. Książka wciągnęła mnie tak, że nie mogłam się oderwać, dopóki nie przeczytałam ostatniej strony. Potężna dawka emocji towarzyszyła mi przez cały czas. Polecam ją gorąco wszystkim ludziom w wieku 13+, którzy rozumieją, że okrucieństwo to nieodmienna część dzisiejszej ludzkości. Jedna uwaga : do tej książki potrzeba mocnych nerwów. Nie polecam osobom wrażliwym. Zachęcam do sięgnięcia po kolejne dwie części, równie rewelacyjne jak ta. Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych serii jakie kiedykolwiek przeczytałam. Moja ocena 5+/6